نهمین ماه از تقویم هجری قمری، ماه مبارک رمضان است. این ماه را عرب ها «شهر (ماه) الصیام» یا «شهر الرمضان»، ترکها «اوروج» (یا احتمالاً «عروج») و ترکمنها «اورازا» (احتمالاً تغییر یافتهی کلمهی «روزه» است) و یا «رمضان» مینامند.
ترکمنها به لحاظ کثرت آداب و رسوم در زندگی روزمره، دارای فرهنگی بسیار غنی هستند. این مردم به خاطر داشتن پیشینهی فرهنگی بسیار قدیمی، تقریباً برای هر مناسبتی مراسم خاصی دارند. یکی از این مناسبتها، ماه مبارک رمضان است. فرا رسیدن این ماه باعث خوشحالی هر فرد ترکمن میشود و به خاطر همین نیز سنتها و مراسم ویژهای نیز برای آن دارند که در این مقاله سعی شده است به ذکر هر کدام از آنها پرداخته شود.
ماه مبارک رمضان در میان ترکمنها از جایگاه والایی برخوردار است. در این ماه ترکمن ها، از مرد و زن تا پیر و جوان و نوجوانان، با شور و شوقی عجیب، غیر از برجای آوردن فرایض، در تمامی مراسمی که ویژهی این ماه برگزار میشود، شرکت میکنند.
برای پی بردن به جایگاه والای این ماه در بین ترکمنها، به بیتی از شاعر بزرگ و بنیانگذار ادبیات ترکمن یعنی مختومقلی فراغی اشاره میکنیم. این سخنور بزرگ ترکمن در یکی از شعرهای خود در بارهی جایگاه والای این ماه مبارک چنین نوشته است:
ییل نگ دؤرت پاصلیندا، اون ایکی آیدا
رمضان دیرلر آیینگ یاغشی سین
ترجمه:
از بین چهار فصل سال و دوازده ماه
رمضان میآید و آن بهترین ماه است.
ادامه مطلب ...